Harry Potter ve Aile

[HarryPotter]

J. K. Rowling'in fantezi dünyasının altında aile hayatına dair bazı göndermeler var.



Biz, Potter okurları, omnivorlar (bildiğiniz gibi hem et hem ot yiyen demek, ben obur kelimesini kullanacağım -lunatic)
, küçümseyenler ve hayranlar olarak sınıflanabiliriz. Ben her üç sınıfa
da dahilim, ama J.K. Rowling'i çok seviyorum. Başlangıçta
küçümseyenlerden biriydim. Bu kadar çok sihir ve aksiyon bir araya
geldiğinde çocukların bu tuhaf macera tipine saplantılı bir bağlılık
duyup duymayacaklarını merak ediyordum. Onlara ne yararı olabilirdi ki?


Sonra bir gün, lise öğretmeni olan iyi bir arkadaşım bana Potter
olayından bahsetti: Kitapların nasıl başlıca dillere çevrildiğini, ilk
iki kitabın beklenmeyen bir şekilde milyonlarca sattığını, yayıncıların
çok satan yetişkin kitaplarına göre inanılmaz bir kar elde ettiğini
anlattı. Fakat en inanılmaz olan konu (onun söylediğine göre), Potter'ı
hem çocuklar hem ebeveynleri ve hatta kitap okumak için gerçekten
televizyonu kapatan büyükanne ve büyükbabaları okuyordu!



Benim buradan çıkardığım ilk sonuç, bunun inanılmaz bir reklam başarısı
olduğuydu. Buna rağmen, bu çekime dayanamadım ve Felsefe Taşı'nı
okudum. Aslında, 1.5 günde nefes almadan bitiriverdim, işte, yolda,
diğer işlerimi yaparken okumaya devam ettim. Bitirir bitirmez, ikinci,
üçüncü ve dördüncü kitaplara gömüldüm. Zümrüdüanka Yoldaşlığı daha
yayınlanmamıştı ve 6. kitap muhtemelen daha Rowling'in kafasında
duruyordu ama ben nasıl bekleyeceğimi bilmiyordum. Artık ben kesinlikle
bir Potter oburuydum.



En
sonunda kitapları orijinalinden tekrar okudum ve böylece tam bir Potter
ve JKR hayranı oldum. Sihirli ve fantastik sayfalar aile, dostluk, aile
içindeki iletişim, gençlerin gelişimi, alçakgönüllülük, minnettarlık ve
terbiye gibi unutulan değerler, öğretmenlikte profesyonellik ve daha
birçok asil kavramla dolu. Daha önce çok eleştirel baktığım ve kendime
engel olamadığım için kaçırdığım birçok anlam taşıyor.



J. K. Rowling'in hikayelerindeki hayal dünyasında göründüğü şekliyle aileye bir bkaış atmak istiyorum.



Günlük yaşamda görülen iki orijinal aile var: Dursleyler ve Weasleyler.
Tek çocuklu bir orta sınıf ailesi olan ilk aile, kendi evlerine ve
yılın ekonomik sınıfı olan kendi arabalarına sahip. Baba bir matkap
şirketinde müdür, anne ev hanımı ve tek çocukları Dudley, ebeveyninin
yumuşaklığı ve otoriteden vazgeçmesi sonucunda tamamen şımarık durumda.




Weasleyler ise tersine, 7 çocuklu kalablaık bir aile. Büyücü olmalarına
rağmen, babalarının sıradan bir işi ve düşük bir geliri var. Evleri
parça parça eklenerek yapılmış ve arabaları yok. Anneleri ev hanımı ve
kocasının ve çocuklarının arkadaşlarını konuk etmeye her zaman hazır. 7
çocuk (6 oğlan ve 1 kız) çok farklı ve güçlü kişiliklere sahip, fakat
ortak özellikleri çalışkan, akıllı, mantıklı, iyi anlaşan ve biri
dışında müthiş bir mizah duygusu olan kişiler.



Her iki ailede hayatı boyunca Harry Potter'ı etkileyecek, karakterini,
alışkanlıklarını, sevdiği ve nefret ettiği şeyleri ve hobilerini
oluşturacak. Fakat bütün bu evle ilgili baskılara rağmen, yazar daima
Harry'nin benzersiz kökenini kabul ediyor ve özgürlüğüne saygı duyuyor
- ve ben bunu en eğitici öğe olarak görüyorum.



Weasley kardeşlerin arasındaki sürtüşmeler bize saygı gibi değerleri
getiriyor, gerçi kavgalar da patlak verebiliyor. Huysuz Percy kötü
huylu, ama aynı zamanda çok fazla eğlence ve kahkahaya neden oluyor. Ve
bu arada ebeveynin otoritesi çocukların kişiliklerini yatıştırıyor ve
şekillendiriyor. Dursleylerin evinde işler korkunç şekilde farklı. Tek
çocuk sadece anne ve babasını yönetmekle kalmıyor, aynı zamanda onlara
zorbalık ediyor ve onardan birşeyler çalıyor. Kalbinde onlar için
küçümseme var gibi görünüyor.



Her
iki aile de mali bir krizle karşılaştı ve fazladan çalışmak,
patronlarla, beklenmeyen arkadaşlarla karşılaşmak zorunda kaldı.
Dursleylerde sorun yakın bir akrabadan, Marge haladan çıktı. Bu benim
teyzelerin, amcaların ve kuzenlerin günlük hayatımızdaki yerini
sorgulamama neden oldu.


Üzüntüyle hiç bir rolleri
olmadığına karar verdim. Onlara ayıracak zamanımız yok. Büyük
şehirlerde telefon edip büyükanne ya da büyükbabamızın yüzüncü doğum
gününe gidebiliriz, ama hepsi bu. Onların bizimle ne kadar çok şey
paylaşabileceklerini unuttuk. Marge hala karakteri düşüncesiz, zalim ve
hain olduğu için bana itici geldi. Benim halalarımın hiç biri onun gibi
dğeil. Bu zıt karakter bana zor ve komik anlarda onların yanımda olduğu
zamanları hatırlattı: Cenazelerde ve hastane odalarında olduğu kadar,
düğünlerde ve akşam yemeklerinde. Ben sevimli bir hala mıyım?
Yeğenlerim ölünce beni özleyecek mi?



Yirmili yaşlarda hafif çılgın bir geç kız olan Tonks, 6. kitapta
ağlamaktan şiş ve kızarmış gözlerle karşımıza çıkıyor: Mrs. Weasley
onun dertlerini dinliyordu. Ancak kitabın sonunda derdinin aşk acısı
olduğunu anladım. Molly Weasley ne kadar harika bir dost! Duyarlı, her
zaman orada, düşünceli, yaşamındaki tüm zorluklarla gerçek bir yetişkin
arkadaş, deneyimlerini iyimserlikle paylaşmaya hazır. Ben
arkadaşlarımın hepsine karşı Mrs Weasley oluyor muyum? Onlar beni
Michael Ende'nin Momo'suyla karışık bir Molly gibi görüyorlar mı? Tüm
kalbimle umuyorum. (Momo arkadaşlarını çok iyi dinleyen bir roman kahramanıymış -lunatic)



Şimdilik bu kadar Harry Potter dünyası yeter. Potter ve Rowling ile
ilgili içime doğan başka fikirler olduğunda, onları hemen sizinle
paylaşacağım.

Alfonsina
Ramirez Paulin, PhD, otuzlu yaşlarda bir Meksikalı ve National
Autonomous University of Mexico'da (UNAM) öğretmenlik yaptıktan sonra
ikinci bir kariyer olarak yazarlığa başla